Filmmaker Albert Serra biedt ons een hypnotiserende en intieme kijk in stierenvechten, terwijl stierenvechtkoning Andrés Roca Rey de arena betreedt om het op te nemen tegen het machtige beest. Een bruut spektakel dat de toeschouwer dwingt om naar diens eigen morele kompas te kijken.

Tauromaquia, misschien wel een van de gruwelijkste en wreedste culturele praktijken van Europa, is het podium van Andrés Roca Rey, een toreador en onbetwiste diva van de Plazas de Toros. Rey heerst de arena met de houding van een koning en de behendigheid van een adelaar. Voor hem staat de stier, majestueus en wild, die zijn onvermijdelijke dood weigert en moedig vecht, de absurditeit van menselijk gedrag blootleggend. De elegante gewaden van Rey verblinden het publiek dat met ontzag klapt en juicht terwijl het beest neervalt. Rigoureus, intens, ongeremd– de perfecte beelden van Albert Serra lokken toeschouwers uit hun comfortzone, brengen ze dicht bij de ster en nog dichter bij de dood en decadentie die hem omringen. Tardes de Soledad is hypnotiserend en toont een duik in een wereld van mannen, waar de breekbaarheid en eenzaamheid van mannelijkheid zich probeert te verbergen achter bloed en borduurwerk, maar uiteindelijk weer opduikt in vleierijen en gestrande blikken. Serra is opnieuw niet alleen in staat om een dergelijke ervaring met een onberispelijke stijl over te brengen, maar laat de toeschouwer ook alleen met diens morele kompas en ideeën. Een teken van respect voor de kijker dat zijn werk definieert als een van de meest noodzakelijke van onze tijd.