“Mouna Laroussi is Charlie Chaplin en Igone de Jongh ineen.” – Parool

“Met haar indrukwekkende mix van fysiek spel, dans, en cabaret benadrukt ze het belang van naar elkaar kijken.” – Theaterkrant

“Laroussi brengt vele personages en disciplines samen in Waanzien, voor een bijna allesomvattend beeld van Nederland anno 2024.”  – Algemeen Dagblad ★★★★

Mouna gaat het in haar nieuwe voorstelling Waanzien hebben over kijken, zien en gezien worden, door een bril kijken, begluren, wegkijken en in de gaten houden. We zien elkaar misschien nog wel, maar kijken vaak niet verder dan onze neus lang is. We zetten onze oogkleppen op. Kijken elkaar met de nek aan. En vergroten zo onze blinde vlek.

Mouna laat zien dat al dat kijken kan leiden tot hilarische misverstanden. Ze pleit ervoor elkaar liefdevol in gaten te houden. Want je weet: uit het oog, uit het hart.

In Waanzien nemen Mouna met haar alterego Fatima en een bont gezelschap aan karakters verschillende onderwerpen als het vluchtelingendebat, opvoeding, migratie, integratie, discriminatie en emancipatie eens goed onder de loep. Dit alles in een multidisciplinaire vorm met dans, beweging en theater.

Waanzien ontroert, maakt je aan het lachen en bovenal… verbindt.

concept, spel en choreografie: Mouna Laroussi | regie en projectie: Titus Tiel Groenestege | decor: De man met de hamer | lichtontwerp: Benno Barends | kostuum en rekwisieten: Timo Arling | techniek: Slapback, Thijs van Duursen