Hier kijkt elke dansliefhebber naar uit: de monumentale dansvoorstelling TYPHOON (1986) van Krisztina de Châtel, de koningin van de minimalistische dans, komt terug op de planken.

Canto Ostinato

De Châtel werkte voor deze choreografie samen met beeldend kunstenaar Peter Vermeulen. Die kwam met drie windmachines, die in kracht kunnen variëren van een lichte bries tot een flinke storm. In een windstille proloog bereiden de dansers van Introdans zich voor op wat komen gaat, begeleid door de pianoklanken van Simeon ten Holts Canto Ostinato. Ze hangen uit het lood alsof ze tegen de wind leunen. Hun armen klieven door de lucht. Ze zijn klaar voor de strijd. Dan overstemt het aanzwellend geraas van de windmachines de zachte pianoklanken: de dansers zuigen de longen vol en gaan het gevecht aan met de (onzichtbare) materie, die zij al dansend tastbaar maken. De choreografische ordeningsdrang van De Châtel wordt in deze voorstelling als het ware in een vliegende storm beproefd.