Dark and dreamy indie wavepop

Sinds ik voor mijn verjaardag een Spotify heb gekregen ben ik dol op het ding. Je slingert hem aan en je hebt in willekeurige volgorde de hele dag alle liedjes ter wereld over je oorballen stuiteren. Als het ding zo de hele dag staat te brommen, veer ik regelmatig enthousiast op omdat het de rest van mijn hoofd ook erg bevalt wat er binnenrolt. En als ik dan weer rustig ben geworden klik ik op een knopje zodat ik dat liedje niet kwijt raak. Wat dit te maken heeft met Pale Blue Eyes? Nou, die band heeft zich de afgelopen maanden al meermaals in die 'raak-deze-liedjes-niet-kwijt'-lijst weten te manouvreren. Dat dit drietal uit het Britse South Devon een plekje in de Kelderbar heeft weten te veroveren is wat mij betreft dan ook dolle pret en plezier.

De twee albums en handvol singels die de band tot nu toe heeft uitgebracht klinken dan ook allemaal fantastisch. Heel in de verte zal de invloed van naamgevers The Velvet Underground wel te horen zijn, op de voorgrond hoor ik vooral geweldig klinkende baslijntjes als van M83 of The Cure, catchy zanglijnen zoals Teleman die heeft en een mysterieuze shoegazey-zweem zoals ook NewDad nog recent in onze Grote Zaal liet horen. Ondanks alle mooie klanken blijven de liedjes zelf de grootste traktatie. Elk nummer heeft ergens wel iets verrassends met een goed riffje of leuk geluidje op het juiste moment, als een champignon of net te groot gesneden stukje knoflook in de pasta, waar ik ook altijd zo enthousiast van opveer.

Zou me niks verbazen als we deze band nog eens in de Grote Zaal terug gaan zien. Maar laten we de druk niet te groot maken, Pale Blue Eyes in de Kelder, dit wordt fantastisch! | Ralf

Pale Blue Eyes | Official Website

Pale Blue Eyes | Instagram

Check Facebook Event