Blue Velvet van David Lynch was aanvankelijk te vreemd voor het brede bioscooppubliek, maar de sadomasochistische neo-noir groeide uit tot een van de grootste cult-hits aller tijden.

Een nieuwsgierige jongeman (MacLachlan) ontdekt in een opgeruimd provinciestadje een onderstroom van sadomasochisme en geweld. Lynch schetst twee werelden: aan de ene kant de gemoedelijkheid van de geschoren gazonnetjes, de vriendelijk zwaaiende burgerij en de onschuldige tienermeisjes. Aan de andere kant de ongebreidelde ontaarding, verbeeld door een maniakale drugsdealer (Hopper) die zichzelf en een nachtclubzangeres (Rosselini) op alle mogelijke manieren onteert. Een gelaagde film, een wakende droom die je meevoert naar alle uithoeken van de condition humaine.