Twee Deense films in het hoofdprogramma van Cannes, dat was in 1998 een regelrechte sensatie. De filmindustrie in dit land, waarmee de Nederlandse filmindustrie zich vaak vergelijkt, had die laatste jaren het talent Lars von Trier opgeleverd, en het was ook logisch dat zijn The Idiots meedong naar de Gouden Palm. Maar wat moest die onbekende regisseur Thomas Vinterberg daar nog bij? Na de vertoning van Festen was het geen vraag meer: de overdonderde regisseur ontving een minutenlange ovatie. 
 
Tijdens een ogenschijnlijk feestelijk familiediner ter ere van de 60e verjaardag van de patriarch, legt zoon Christian een schokkend geheim op tafel. Wat volgt is een explosieve confrontatie waarin het porselein niet het enige is dat breekt. 

Festen is een compromisloze dissectie van familiebanden, loyaliteit en ontkenning. Gefilmd met handheld camera, zonder kunstmatige belichting of opsmuk, dringt de film genadeloos binnen in de huiskamer – én onder de huid van de kijker. 

Een moderne klassieker die zijn urgentie niet heeft verloren. Intens, rauw en ontluisterend eerlijk.