In deze voorstelling zet Verdonck zijn onderzoek voort naar de spanning tussen aanwezigheid en afwezigheid, echt en onecht, mens en technologie, in tijden van AI.

Mustaf Ahmeti en Jeroen Van der Ven zijn de performers in dit drieluik: DARK, ACT #2 en BRASS #2. Lichamen en stemmen, live en digitaal, wisselen elkaar af tot ze nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden zijn. DARK verkent een ander soort black box binnen de theaterzaal: de ruimte achter het computerscherm of smartphonescherm, met de algoritmes en kunstmatige intelligentie achter sociale media en chatbots. Een performer, omringd door glazen panelen, manipuleert schermen, verdwijnt, verschijnt opnieuw en lijkt het publiek zijn wereld in te trekken.

Via kunstmatige intelligentie zet ACT #2 het werk voort dat Verdonck samen met acteur Johan Leysen (1950–2023) maakte rond Samuel Beckett. Het dertiende en laatste deel van Becketts Texts For Nothing (1952), ingesproken door de stem van Johan Leysen, weerklinkt in een ruimte gevuld met stapels grijze dekens. In BRASS #2 komt muziek voort uit drie sousafoons, al blijft de daadwerkelijke bron van de klanken onduidelijk in dit experiment met kunstmatige aanwezigheid.

Welke soorten lichamen en levensvormen bestaan er “achter” onze schermen? En welke invloed hebben die schermen en digitale entiteiten op onze lichamen, zintuigen en ons werkelijkheidsbesef? Net als de menselijke performers hebben de objecten in deze voorstelling een dubbelzinnige status. Worden zij bestuurd door de performers, of andersom — of bewegen ze autonoom? Alles lijkt met elkaar verbonden, en ook de toeschouwer moet zijn plek vinden in deze spookachtige wereld waar het begrip “realiteit” wankelt.