Johnny loves me voert een nieuwe performance uit, getiteld ZELF, waarin hij zich richt op zelfontdekking en zelfacceptatie zonder externe kaders. 

Bekend van zijn debuutalbum ‘écht?’, waarin hij kwetsbaarheid onderzocht binnen de context van anderen, is hij nu binnen de kaders van zichzelf bezig. Zo begon hij in een loze ruimte waarin de mogelijkheden om iets te laten ontstaan eindeloos leken. Het resultaat is dat hij verzonken is in zijn leegte. Misschien is hij wel voor het eerst in zijn leven volledig aan zichzelf overgelaten. In zijn bovenkamer echoën geluiden en worden flarden van beelden geprojecteerd. Hij zit dicht op zijn eigen huid en probeert om zich te distantiëren van zijn zelfbeeld. Dit blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan. 

Hij worstelt om grip te krijgen op zijn gedachten en herinneringen, en probeert uiteindelijk deze om te zetten in fysieke en geestelijke oefeningen. De performance benadrukt het proces van leren vertrouwen op jezelf, het loslaten van het zelfbeeld, en zelfacceptatie, waarbij Johnny een stap dichter bij ware zelfliefde komt.