In deze gepolariseerde tijden breekt Abel met het zwart-wit denken. Geen gepolder, geen compromissen, maar: ja én nee. Hij is immers de stem van een generatie, de enige publieke intellectueel onder de vijftig die ertoe doet. Hij zegt daar zelf over: “Ik ben een zak van huid vol organen, botten, bloed en goede bedoelingen.”