In 1978 verloor de wereld een van haar meest gepassioneerde bewoners: Jacques Brel, de Belgische troubadour die zoveel harten verwarmde en zalen in vuur en vlam zette met liederen als ‘Ne me quitte pas’, ‘Marieke’, ‘Le Plat Pays’, ‘Amsterdam’ en ‘Les Flamandes’.

Het is bijna vijftig jaar geleden dat de legende overleed, maar landgenoot Filip Jordens brengt hem weer tot leven. Dan moet je heel veel kunnen en dat kan hij. Samen met zijn vier muzikanten brengt hij een meesterlijke ode: “Met zijn fladderende handen, zijn lange armen soms slap langs het slungelachtig schriele jongenslijf, zijn dansende benen en zijn expressieve stembuigingen roept Filip Jordens met totale toewijding het beeld van Brel op. (…) Verbazingwekkend bekwaam.” (NRC)

Theaterparadijs.nl:
“De energie waarmee Jordens het éne na het andere chansons vertolkt is van topniveau, in zang maar ook in performance. Iedere emotie komt door deze fantastische artiest tot leven. Hij speelt Brel niet, hij ís Brel.”

 

Dagblad van het Noorden:
“Jordens probeert niet met eigenwijze arrogantie door de liederen heen te breken. Hij laat de maker en het product in zijn waarde. Dat is wat je een hommage noemt. Daar kom je voor en dat krijg je van een formidabele theaterpersoonlijkheid te horen. Filip Jordens is net zo uniek als Jacques Brel.”

Het Parool:
“Precies wat de titel belooft: een eerbetoon. En een zo eigenzinnige geest als Brel betoon je geen eer door hem klakkeloos na te doen. Jordens heeft een eigen visie op Brel.”